ИСТОРИЯ СЕМЬИ и ИХ РОДНЫХ (воспоминания семилетнего и более старшего подростка)
Воспоминания о ссылке в 1951 г. семьи автора из Литвы в Томскую область, пос. Рямовое Чаинского района. Описание жизни в Сибири в ссылке, а затем возвращение в конце 1956 г. Польшу глазами семилетнего подростка.
1. Рукопись на польском языке (машинопись с илл., 36 стр.)
2. Перевод рукописи на русском языке (машинопись,13 стр.)
Romuald Grabsztunowicz – krótka biografia
Nazywam się Romuald Grabsztunowicz. Urodziłem się 17 maja 1944 roku w Pawłowskich Pasiekach, parafii Turgiele, rejon Soleczniki, region Wilno obecnie Litwa w polskiej rodzinie.
W 1951 roku wraz z rodzicami i dziadkami zostałem wywieziony na Syberię za kułactwo do osady Podgornoje rejon Czainsk obw. Tomsk.
W 1956 roku wróciłem do Polski przez punkt repatriacyjny w Białej Podlaskiej. Wraz z rodzicami osiedliłem się w Sulęcinie woj. Lubuskie.
W 1959 roku ukończyłem siedmioletnią szkołę podstawową. W tym samym roku rozpocząłem naukę w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym w Bydgoszczy. Technikum ukończyłem w 1964 roku z tytułem Technik Elektromechanik.
W kwietniu 1965 roku zostałem powołany do zasadniczej służby wojskowej, po jej odbyciu w 1967 roku rozpocząłem pracę w Przedsiębiorstwie Elektryfikacji i Technicznej Obsługi Rolnictwa ELTOR w Bydgoszczy na stanowisku inspektora nadzoru, jednocześnie rozpocząłem studia wieczorowe w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Bydgoszczy.
Studia ukończyłem w 1972 roku z tytułem Inżyniera Elektryka o specjalności Elektrotechnika Przemysłowa. Pracowałem nadal w tym samej firmie zajmując różne stanowiska: zastępcy Szefa Produkcji; Szefa Produkcji; Dyrektora Technicznego.
W tym czasie wdrożyłem wiele nowych technologii takich jak: automatykę sterowania w wiejskich stacjach wodociągowych: automatykę sterowania w silosach zbożowych; automatykę sterowania deszczowni rolniczych; stosowanie przewodów izolowanych w budowie napowietrznych linii energetycznych niskiego napięcia; stosowanie przewodów powlekanych izolacją w budowie napowietrznych linii średniego napięcia i wiele innych.
W 1992 roku firma ELTOR została przekształcona w pracowniczą spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W latach 1997 do 2007 byłem prezesem zarządu Spółki ELTOR.
W 2007 roku po upływie kadencji prezesa zarządu przeszedłem na emeryturę. Po przejściu na emeryturę zostałem wybrany przez wspólników na zastępcę przewodniczącego Rady Nadzorczej firmy ELTOR. Tę funkcję pełniłem do połowy 2016 roku. Od tego czasu jestem w pełni na emeryturze, uprawiam rośliny w ogrodzie oraz intensywniej poszukuję grobu dziadka na Syberii.
Prywatne:
Oboje rodziców nie żyją.
Z mojego małżeństwa urodziła się córka w 1968 roku, ukończyła studia, pracuje nad projektami systemów informatycznych. Syn córki urodzony w 1998 roku, kończy technikum informatyczne, zamierza studiować.
